Glossary tooltip block

%title% %summary%
Tooltip text

سندات دين

 

سندات الدين هي أداة مالية تسمح للشركات الخاصة وللدول اقتراض المال من الجمهور. الشركة أو الدولة التي تُصدر سندات دين تقوم عملياً بأخذ قرض من المستثمر. ويقبض المستثمر عادة دفعات فائدة ثابتة على استثماره.
سندات الدين لها موعد صرف محدد. ولحين حلول موعد صرف السند فإن المستثمرون (الذين لا يبيعون سند الدين ويحتفظون به طيلة مدته) لا يتأثرون من ارتفاع أو انخفاض قيمة سند الدين، إنما يستفيدون فقط من الفائدة المدفوعة عليه.

 

עליון

قيمة كل سند دين هي 100 أغورة. بعض سندات الدين تُباع للزبون بسعر 100 أغوره وتضمن له فائدة كربج على الاستثمار.

هناك طريقة أخرى وهي إصدار مع خصم - حيث يُباع سند الدين للمستثمر ؤسعر 97 أغورة (مثلاً) وفي موعد الصرف يجوز للمستثمر بيع السند بسعر 100 أغورة ويكسب 3% على استثماره.

 

תחתון

 

 

أنواع سندات الدين:

  • سند دين حكومي - سندات دين تُصدرها الدولة. تُعتبر عادة سندات دين ذات خطورة منخفضة ولهذا فإن احتمالات الأرباح فيها منخفضة أيضاً.
  • سندات دين مؤسسية - سندات دين تصدرها شركات عمومية مساهمة. مستوى الخطورة يتعلق بوضع الشركة.
  • سندات دين نفاية - سندات دين تصدرها  شركات تواجه صعوبات مالية.
    تتميز بدرجة خطورة عالية ولهذا فإن احتمالات أرباحها كذلك عالية.

 

נעמוד על טיבם של ההבדלים בין אג"ח למניות. באג"ח רמת הסיכון היא מנמוך עד גבוה- תלוי בזהות החברה המנפיקה ובמצבה. אין דיבידנד. תשלום הריבית למשקיע מקובלת בחלק מהאג"ח, אלא אם החברה קורסת. הנפקה בנכיון מקובלת בחלק מהאג"ח. תשוארה מוגבלת בתקרה, והחברה מחויבת להחזיר חובות תחילה למחזיקי האג"ח שלה. במניות- רמת הסיכון היא בינונית גבוהה. יש בחלק מהמניון דיבידנד, אין תשלום ריבית למשקיע, אין הנפקה בזכיון, תשואה אינה מוקבלת ואין הגנות.